Sigarayı Nasıl Bıraktım?

Yeni yıla 3-5 gün kalmışken eminim ki bir çok insan ‘‘yeni yıl yeni başlangıç” diyerek sigarayı bırakmaya karar verecek ama bir çoğu ilk kahvaltı sonrası bu kararlarını bir sonraki yıla erteleyecekler. Siz öyle yapmayın diye kendi sigarayı bırakma tecrübemi paylaşmak istiyorum.

Hayatında bir çok yanlış karar almış bir insan olarak, herhalde yaptığım en büyük salaklık sigaraya başlamaktır. Tüm bağımlılar gibi ben de ilk başladığım zamanlar ”Ya ben canım istediğinde içiyorum!” dedim. ”Dilersem hemen bırakırım.” türküsüyle de 15 yıl boyunca sigara içmeye devam ettim. Yeni yılda sigarayı bırakmak kimileri için bir motivasyon kaynağı olurken, ben her yeni yıl ile günlük içtiğim sigara adedini artırdım. Artık öyle bir hale gelmiştim ki yaşantımı sigaraya göre organize ediyor, hayatımdaki tüm gelişmeleri sigaraya bir neden olarak kullanıyordum. Sabah işe gitmek için apartman kapısından çıktığımda ”Oh temiz hava, arabaya binmeden bir sigara içeyim.” bahanesiyle güne başlıyor, ”Uykum gelmiyor en iyisi bir sigara içeyim.” yalanıyla günü bitiriyordum. (Çalışmam gereken gecelerde ise bu sefer uyumayayım diye sık sık sigara içiyordum. Yani işime nasıl geliyorsa, sigara bahanesi oluyordu.) İş yerinde yapılan her türlü telefon görüşmesi, toplantı, tartışma, başarı benim için bir dal sigara ile sonuçlanıyor, öğle aralarını iyi değerlendirip yemeğe giderken bir, yemeği beklerken bir, yemeği yedikten sonra iki, ofise dönerken bir tane diyerek çeyrek paket sigara içiyordum. Sigara benim için adeta bir tutku halini almış, sigaradan rahatsız olan, sigara hakkında ileri geri konuşan insanlardan nefret etmeye başlamıştım.

Nikotin bağımlılığı vücudumu esir almışken, beynim de bu oyuna kurgusal bir zemin yaratıp, bağımlılığı bir tutku haline getirmişti. Tabi bir android ya da cyborg olmadığım için nefes darlığından tutun da cilt deformasyonuna kadar ne kadar zararlı etki varsa vücudumda birer birer uç vermeye başlamıştı. Hayatımdaki diğer stres faktörlerini de gözönünde bulundurduğumda kendimi bu cendereden kurtarmanın ben ve çevrem için en akıllı yatırım olacağına karar verdim. Böylelikle sigarayı bırakmaya kendimi alıştırma sürecim başladı. Sigarayı bırakacağım zamanın ilk haftalarında toplantı, seyahat, bayram, seyran gibi önemli hiç bir etkinlik olmamasına özen göstererek, kendimi hazır hissettiğim bir gün ”İçmiyorum artık!’‘ dedim. Yıllardır kendime söylediğim ”İstediğim zaman sigarayı bırakabilirim.” yalanını doğrulamak istercesine ne bir ilaç takviyesi ne de herhangi bir terapi yardımı olmadan sigarayı biraktim. Bu hayatımdaki ilk bırakma deneyimiydi ve bir sene sürdü. Bir yılın sonunda hayatımda hiç stres faktörünün olmadığı bir anda sırf keyiften, önce puro sonra cigar derken en sonunda eski rutinime döndüğümü farkettim. Tam anlamıyla bir hayal kırıklığıydı ama bu sefer de kendime ”Stresten değil keyiften başladım, istersem bırakırım.” hikayesini anlatmaya başladım.

Benim sigara ile tatlı sert tutku dolu mücadelemde bunlar yaşanırken, çevremdeki insanlar çeşitli ilaçlar, bantlar, terapi destekleriyle sigarayı çoktan bırakmış, kendilerine yeni bağımlılıklar bulmuşlardı bile. Ben ise hala ”Ankara’nın bağları, sigarayı bırakmanın yolları” diyerek Google’a maniler döşüyor ve bir türlü benim için uygun olan sigarayı bırakma yöntemini bulamıyordum. Son olarak ”Ne Champix, ne Allan Carr; Can ne varsa sende var!” diyerek, zihnim ile bir başıma mücadele etmeye karar verdim. İlk bırakma deneyimimde olduğu gibi, sigarayı bırakmak için kendime mükemmel bir zaman seçmem gerekiyordu. Toplantıların, tatillerin, mutlulukların, stresin olmadığı; olabildiğince sıradan bir zaman dilimi… Bu zamanı belirlerken, ”Yeni yılda sigarayı bırakacağım!” ya da ”Doğum günümde sigarayı bırakacağım!” gibi bir motivasyondan ziyade iniş çıkışların olmayacağı bir dönemi seçmeye özen gösterdim ve kesinlikle 1 Ekim gibi net bir tarih kıstası koymadım ki hala hangi gün bıraktığımı bilmiyorum.

Tüm bu zihinsel hazırlık sürecinden sonra bir gün sigarayı bıraktım. üzerinden 2 ay gibi bir zaman geçti, o gün neler yaptığımı nasıl bir motivasyonla ”Artık sigara içmiyorum.” dediğimi hatırlamıyorum. O derece sıradan ve önemsiz bir gündü. Sadece öncesinde zihnimi oldukça iyi hazırlamıştım.

Devamını okumak için 2. sayfaya geçiniz.